Godsdienstige bronnen en idealen van confessionele scholen dragen bij aan maatschappelijke en religieuze integratie, stelt docent Toke Elshof van de Tilburgse faculteit Katholieke Theologie. Zij reageert op de opiniepagina van Trouw op historicus Carel Verhoef die vindt dat christelijke scholen niet meer van deze tijd zijn. Verhoef pleit voor gemengde scholen om de integratie te bevorderen.
De vrijheid van onderwijs zoals die nu nog steeds op 20e-eeuwse wijze wordt geïnterpreteerd, past volgens Verhoef niet meer bij de huidige ontzuilde samenleving.
Ontkerkelijkte samenleving
De historicus en oud-conrector van het protestants-christelijke Marnix College in Ede vraagt zich af of grondwetsartikel 23 over de vrijheid van onderwijs nog is afgestemd op ‘onze ontzuilde, ontkerkelijkte, geseculariseerde en gesegmenteerde samenleving’. Wat dat laatste betreft, merkt Verhoef op dat het huidige onderwijsbestel de integratie van met name allochtone jongeren tegenwerkt.
Volgens Toke Elshof is dat aantoonbaar onjuist. Zij benadrukt dat in confessionele scholen ‘ouders uit verschillende sociale lagen maar met overeenkomende religieuze oriëntaties’ elkaar treffen. Bovendien zouden leerlingen met een allochtone achtergrond in confessionele scholen net zo welkom zijn als in openbare scholen. Daaruit trekt zij de conclusie dat confessionele scholen integratie bevorderen.
Geloof, hoop en liefde
Een ander punt dat Elshof noemt om haar stelling te ondersteunen, is dat een deel van de confessionele scholen voorstander is van maatschappelijke stages. Tevens beweert zij dat binnen veel confessionele scholen sprake is van ‘religieuze diversiteit’ en ‘interreligieuze dialoog’. Daarmee zouden deze scholen religieuze segregatie tegengaan.
Ten slotte merkt ze op dat ‘confessionele scholen hun vertrekpunt nemen in een bezieling die met hun godsdienstige wortels verband houdt’. Ze noemt daarbij de Bijbelse drieslag ‘geloof, hoop en liefde’ uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs.