De voorlichting op scholen over de risico’s van het gebruik van lachgas moet worden gestandaardiseerd. Deze aanbeveling staat in het rapport Roes met een luchtje van het Trimbos Instituut en het Bonger Instituut van de Universiteit van Amsterdam.
Lachgas (distikstofmonoxide) wordt onder anderen door scholieren gebruikt om een kortstondige roes te ervaren. Het blokkeert een neurotransmitter in de hersenen, waardoor waarnemingen in elkaar overlopen. Vaak gaat het gebruik van lachgas gepaard met een lacherig gevoel.
Het gas wordt gewoon in de winkel verkocht in patronen voor slagroomspuiten. Wie lachgas gebruikt, laat het uit het patroon in een ballon stromen, zet die vervolgens aan de mond en ademt het gas langzaam in.
Onder scholieren vindt het gebruik van lachgas onder meer plaats in de buurt van scholen (daar liggen vaak lege lachgaspatronen), maar ook thuis op feestjes als de ouders er niet bij zijn.
Hoewel de directe gezondheidsrisico’s gering zijn, kunnen er op de lange termijn negatieve effecten optreden, zoals concentratieproblemen, tintelingen, moeheid en duizelingen. In het rapport van het Trimbos Instituut en het Bonger Instituut staat dat het risico van verslaving niet kan worden uitgesloten.